Gospodarstwo winiarskie „Winnica Sandomierska”
Winnica Sandomierska zlokalizowana jest na wyżynie sandomierskiej w miejscowości Góry Wysokie. Jest to zaledwie 8 km od Sandomierza w Gminie Dwikozy. Należy do kilkunastu winnic na Sandomierskim Szlaku Winiarskim. Winnica Sandomierska prowadzona jest przez państwa Monikę i Marcelego Małkiewiczów, którzy pielęgnują rodzinną tradycję winiarską.
W ofercie enoturystycznej znajduje się zwiedzanie winnicy i winiarni oraz degustacja win oraz serów sandomierskich, a także noclegi w eleganckich apartamentach. Podczas zwiedzania gospodarze dzielą się swoją wiedzą na temat uprawy winorośli oraz produkcji wina, a także opowiadają o dziejach winiarstwa na Sandomierszczyźnie.
Winnica organizuje również fachowe doradztwo i szkolenia dla osób, które chcą złożyć własną winnicę lub potrzebują profesjonalnego nadzoru całorocznego przy uprawie winnic.
Na terenie winnicy znajduje się również camper park. To super miejsce dla miłośników camperów, które jest usytuowane u podnóża upraw dorodnych winorośli, na miejscu po pradawnym morzu. Miejsce to nazywane jest przez mieszkańców plażą, gdyż do dziś można tam znaleźć muszelki. Trudno o ciekawsze miejsce dla fanów wina i przyrody.
Góry Wysokie 136, tel. 782 679 034
Dowiedz się więcej: http://winnicasandomierska.pl
Kościół p.w. św. Wita i MB Bolesnej
Najwybitniejszym zabytkiem w gminie Dwikozy, reprezentującym architekturę sakralną jest niewątpliwie późnobarokowy kościół p.w. św. Wita i Matki Bożej Bolesnej, zlokalizowany w Górach Wysokich (nr rej. 87/A).
.jpg)
W miejscu dawnego kościółka drewnianego, z XIII w. którego fundatorem był późniejszy biskup krakowski — Iwo Odrowąż powstał w 1778 r., kościół murowany jednonawowy z kaplicami po bokach i prostokątnym prezbiterium. W 1741 r. kościół ten został rozbudowany i całkowicie przekształcony wg projektu arch. ks. Józefa Karśnickiego . Restaurowany z drobnymi przeróbkami ok. 1856–60, 1897–99 i po 1911 r., spłonął w wyniku działań wojennych w 1944 r. Został odbudowany w latach 1948–49 przez architekta Stefana Świszczewskiego.
Jest to kościół orientowany, założony na planie krzyża, zakończonego od wschodu półkolistą absydą, z wysuniętymi od zach. kwadratowymi wieżami. Wytworzony pomiędzy „pasem wież” a transeptem przedsionek odpowiada szerokością nawie głównej i prezbiterium. Nad przedsionkiem zlokalizowany jest chór muzyczny z komunikacją w wieżach. Między wieżami a ramionami transeptu, które położone są w równej linii wzdłuż kościoła, znajdują się nieco od nich węższe elementy, prawdopodobnie dawne nawy boczne. Po bokach prezbiterium zlokalizowane są odpowiadające im zakrystie z sionkami.
Zarówno w sylwecie kościoła jak i w poszczególnych elementach elewacji oraz we wnętrzu można rozpoznać cechy charakterystyczne dla baroku tj. m.in. pilastry, lizeny ramy z płycinami na elewacjach, półkoliste otwory: wejściowy oraz wieńczący okna, falisty szczyt, na skrzyżowaniu transeptu i nawy ośmioboczna latarnia pozornej kopuły z sygnaturką, w ramionach transeptu, we wnętrzu, pozostałości iluzjonistycznych podziałów architektonicznych, itp.
We wschodniej części cmentarza przykościelnego, na osi prezbiterium, zlokalizowana jest podziemna kaplica , wybudowana pod koniec XVIII w. Założenie to oparte na rzucie prostokątna posiada sklepienia kolebkowe z gurtami. Niestety pomieszczenie to choć wchodzi w skład zespołu kościelnego otoczonego ochroną konserwatorską nie posiada widocznych znaków identyfikujących je jako kaplicę, wręcz wygląda na zaniedbane.
Nad kaplicą, w neobarokowym ogrodzeniu , z charakterystycznymi kaplicami w formie absydek, znajduje się jedna z kilku bramek, w postaci dekoracyjnej arkady z figurą Matki Boskiej Zwycięskiej. W skład zespołu wchodzi również stara plebania, obecnie nie użytkowana, murowana ok. 1860 r., zniszczona podczas II wojny światowej i odbudowana w 1944r.
Czytaj także: https://diecezjasandomierska.pl/gory-wysokie-matki-bozej-bolesnej/
Kapliczka w Górach Wysokich
„Górski Las" – mogiły
W Górach Wysokich znajduje się niewielki choć urokliwy las, który skrywa jednak bolesną historię II wojny światowej. W północnej części lasu znajdują się dwie mogiły kryjące ciała około 95 osób, którzy zostali przywiezieni do lasu z sandomierskiego Zamku, gdzie znajdowało się niemieckie więzienie i rozstrzelani w kwietniu 1940 roku. Są tu pochowani w większości ludzie bardzo młodzi z terenu gminy oraz gmin ościennych. Część pomordowanych to ludzie nieznani w tym środowisku, aresztowani przypadkowo na innym terenie za działalność w lokalnym ruchu oporu i przywiezieni na Zamek w Sandomierzu . O miejsca pamięci w szczególny sposób dbają uczniowie szkół podstawowych oraz członkowie stowarzyszeń i organizacji z terenu całej gminy.